Op groooooote hoogte!!!

Hier weer een teken van leven voor alle bezorgde ouders / vrienden....

De eerste week studeren zit er bijna op en we zijn er erg moe van geworden! Maandagochtend zijn we om 8 uur begonnen op "the Ward" (ward is hier heeeeel populair in het ziekenhuis!:)). Na een ronde over deze ziekenzaal, waar 3!!! patienten lagen en waar we niks van begrepen en verstonden, hadden we alweer een uur pauze. Na dit uur zijn we op de poli oogheelkunde gaan zitten bij dokter Das. Hij heeft ons een aantal dingen uitgelegd en we zijn verder gaan lezen in onze literatuur, want veel weet je nog niet op je eerste dag natuurlijk. Af en toe kwamen er patienten binnen lopen, die door de artsen niet erg vriendelijk ontvangen werden. Als ze niet aan het telefoneren en/of kletsen waren, dan wilden ze wel de moeite nemen om iemand te helpen EN dit ging vaak ook erg nors en snel. Dus als we terugkomen dan zijn wij ook zo geworden:)

's middags hadden we vrij want iedereen ging al naar huis voor de feestdagen. Di t/m do vieren ze hier namelijk "tihar": het lichtjesfeest. Overal kaarsen, lichtjes en dansende en zingende kinderen op straat. Een erg leuk gezicht!! Zeker omdat wij 3 dagen vrij hebben:)

De vrije dagen hebben we dan ook gebruikt om maar weer eens wat meer van de wereld te zien. We vonden namelijk dat we de afgelopen 3 weken wat weinig gereisd en gezien hadden, dus besloten dat het tijd werd voor wat actie....en deze keer op grote hoogte! Di-ochtend om 8 uur namen we de plaatselijke bus naar Hile, een bergdorpje in de himalaya op zo'n 2500 meter. De reis duurde ongeveer 4 uur en was voorzien van de nodige hindernissen. Zo ging er een oud (vies) vrouwtje bij Ward op schoot zitten (en vrouwen dragen hier dus geeeeen ondergoed!!), moest Roy 25 keer in zijn beste nepalese engels uitleggen dat zijn benen te lang waren en dat ie echt 2 plaatsen nodig had EN als klap op de vuurpijl gingen er ongeveer 70 mensen mee (de bus had 25 zitplaatsen --> 40 mensen in de bus, 30 mensen OP de bus.) LACHUHHHHHH

Na een hele hoop haarspeldbochten en super mooie vergezichten kwamen we aan in Hile. HEt dorpje bestaat uit 1 grote straat met wat winkeltjes en we kwamen terecht in een heel mooi hotelletje. Deze had een soort dakterras waarvandaan je over een hele hoop bergen kon kijken. Een adembenemend uitzicht!!! Hier wilden we dus wel blijven! Al snel hadden we door dat de felle zon van overdag de enige vorm van hitte bleek te zijn. AL rillend en bevend genoten we van ons avondeten (wat slechts 1 uur duurde om klaar te maken en de soep kregen we als toetje) in onze enige trui....BRRRRR. We besloten dus maar in bed te gaan liggen met wat extra dekens EN nog was het koud! Gelukkig bestond het bed uit een houten plank waar een dekentje op lag, dus we hadden een heel comfortabele nacht!

Met de nodige spierpijn opgestaan om 7 uur om van het uitzicht te genieten, want de baas van het hotel zei dat 's ochtends vroeg de beste tijd was om te kijken naar de himalaya reuzen. En daar had ie gelijk in! Vanaf ons hotel hadden we al een super mooi uitzicht, maar we besloten om een eind te gaan wandelen de berg op om alles nog beter te zien. Na een uur wandelen kwamen we bij een heel mooi uitzichtspunt waar 3 nepalese jongetjes ons wel wilden helpen met foto's nemen en ons de weg te wijzen. Zij namen ons mee over onherbergzame paadjes en de Puma's van Ward schoven alle kanten op en hebben inmiddels een nieuwe kleur bruin (is het nog wel bruin???) gekregen. Maar de vergezichten waren adembenemend!! Iets wat we nooit meer zullen vergeten!! We stonden oog in oog met sneeuwtoppen van 8000+ meter hoog en zelf stonden we op een hoogte van ongeveer 3000 tot 3500 meter: ijle lucht, voorbij drijvende wolken die je kan aanraken en zonder zon IJSkoud. Na 4 uur wandelen kwamen we voldaan aan in ons hotelletje, waar we genoten van een heerlijk chowmein gerecht(de zoveelste in de afgelopen dagen) = een soort chinese noodles. Het was inmiddels erg bewolkt geworden en we zagen niet veel meer dus we besloten om onze vermoeide benen terug te brengen naar Dharan. De foto's die we mee hebben genomen zijn posterwaardig en zullen zeker boven ons bed komen te hangen!

We zitten nu met 2 verbrande hoofden (de himalaya zon op 3000 meter is best scherp!!) vermoeid maar voldaan dit bericht te typen. We hopen dat alles in Nederland nog steeds goed gaat, met ons gaat het in ieder geval prima!! Morgen nog een vrije dag en dan mogen we vrijdag weer beginnen (een halve dag) en zaterdag is weer vrij.....vermoeiend hoor dat oogheelkunde in Nepal!!

Veeeeeeel groetjes, knuffels en van dat alles: Roy (de kolonisten van Catan-koning) en Ward (de kaartkoning)

ps1: Mammies: we hebben nog steeds geen diarree...ole ole!!
ps2: Annelies: we hebben je steen gevonden en meegenomen! De Mount Everest is ingepakt...
ps3: Voor de rest: We hebben al veel meer souvenirs:)
ps4: Broertjes: Hoe staat het met Ajax??
ps5: Lisa: Hou je nog steeds van voetballen en mis je je baasje al een beetje?
ps6: Het telefoonnummer van ons hostel is: 00977255255552222. Onze kamers: 253 (roy) en 255 (ward). Bellen op christelijke tijden: het is hier 5 uur later......bvd
ps7: Het is hier nog steeds 30 graden en zon! En hoe is het in NL?

Namaste!!!