"kan iemand mijn bril even aangeven??"

Om te pesten:
Weerbericht Damongo: Onbewolkt, zonnig en 30+ graden

Na 6 dagen (ma t/m za) gewerkt te hebben in het ziekenhuis kan ik weer een boek schrijven, maar ook hiermee wil ik jullie niet vermoeien. Daarom enkele anekdotes die ik de afgelopen week heb meegemaakt om jullie enigzins een indruk te geven van het HOE, WAT EN WAAROM (vervolg op van A tot Z) in een Ghanees ziekenhuis in Damongo:

Bevallingen:
Hoe?? De pasgeboren baby wordt aan beide armen als een soort aapje weggedragen, in een doek gewikkeld en op het bureau gelegd. Onderzoek van de pasgeborene doen ze hier niet. Als er iets mis is met de baby, dan komen we daar vanzelf achter (is het antwoord van de vroedvrouw op mijn kritische vraag:))
Wat?? De net bevallen vrouw wordt 5 minuten na de bevalling vriendelijk doch dringend verzocht om weer op te staan en naar buiten te lopen. Het kind ligt nog steeds op het bureau en vraagt zich af wat het daar doet: “Hallo mensen, ik lig hier! Word ik niet onderzocht ofzo??”
Waarom?? Tijdens een bevalling probeert de vroedvrouw een medicijn te injecteren dat de weeen nog sterker moet maken. Na 5 keer misprikken vraagt ze of iemand haar bril kan aangeven....pardon??? (daarna prikt ze nog 3 keer mis, tijd voor n nieuwe bril dus!)
Conclusie: Ghanese vrouwen zijn echte bikkels!

Kindergeneeskunde:
Hoe?? De verpleging luidt een bel waarna alle moeders met kind op de rug/buik/arm/slepend over de grond/aan de borst komen aanrennen om geholpen te worden
Wat?? De arts zegt: “how is this child today?” De moeder antwoordt in 99% van de gevallen: “it’s fine, no complaints today”. Ze willen namelijk zo snel mogelijk weer aan het werk in plaats van in het ziekenhuis zitten. Het kind ligt er vaak doodziek bij.
Waarom?? 95% van de kinderen is zwaar ondervoed en de meeste kinderen zijn al meerdere malen opgenomen geweest. Een kind 2 jaar lang alleen maar borstvoeding geven (kost niks) is hier meer regel dan uitzondering. Borsten zie je overal uitfloepen en weer terug floepen, het is DE manier om een kind stil te krijgen.
Conclusie: Ghanese vrouwen zijn niet preuts!

OK:
Hoe?? Stromend water is kapot. Handen wassen is alleen mogelijk in bakje water. Worden je handen vast heel schoon van!
Wat?? Materiaal dat op de grond valt (de gemiddelde Ghanees is niet zo handig) wordt gewoon meteen weer gebruikt. Een keertje blazen over het instrument werkt niet tegen hygiene, mevrouw de OK-assistente!
Waarom?? Verdoving wordt pas gegeven als iemand van de tafel springt van de pijn en hierdoor de operatie onmogelijk maakt. Het hechten van een ingescheurde vagina na een traumatische bevalling behoefte geen verdoving....Au!!!....bij nader inzien dus toch maar wel!
Conclusie: Ghanese vrouwen hebben een extreem hoge pijngrens!

Algemeen:
Hoe?? De meeste patienten zijn hier totaal onwetend wat betreft geneeskunde en de manier waarop ziekte ontstaat en behandelt dient te worden. Hierdoor is de dokter een soort god en de patienten gewillige onderdanen die zich alles laten zeggen en die alles doen wat je zegt en vooral opschrijft. Aan mijn Maastrichtse communicatievaardigheden heb ik hier vrij weinig, mede door de taalbarriere omdat veel mensen geen of nauwelijks (onverstaanbaar) Engels praten. Een dokter die geen pillen voorschrijft (ik in veel gevallen) is een slechte dokter. Een dokter die 10 soorten pillen voorschrijft een goede.
Wat?? Op mijn eerste dag werd de Out Patient Department (kruising van poli en eerste hulp) bezocht door 213 patienten waarvan 174 Malaria hadden, een nieuw record voor het ziekenhuis. Dacht ik even dat het elke dag zo druk en hectisch was!
Waarom?? De door Mustangh gefinancierde nieuwe kinderafdeling is klaar en afgelopen week was de officiele sleuteloverdracht. De aannemer gaf aan dat alleen de watervoorziening en de riolering nog getest moet worden. In unaniem overleg werd besloten dat hij hier 3 maanden de tijd voor krijgt. Mijn opmerking dat zoiets in NL in 1 dag zou worden getest werd niet door iedereen gewaardeerd. Kwestie om een keertje met zn allen daar in de wc te poepen ipv ergens op de grond:)

Conclusie:
Dit alles is slechts een kleine greep uit mijn verbazingen van een eerste week in het ziekenhuis. Het is me allang duidelijk dat ik deze hechte Ghanese medische cultuur niet ga veranderen, maar een heel klein beetje verbeteren ga ik toch proberen! Mag ik alsjeblieft de volgende keer naar het hartje en de longetjes luisteren van de pasgeboren baby, mevrouw de vroedvrouw die hier al 20 jaar werkt???
Maar ik ga elke dag met veel plezier naar het ziekenhuis en heb me nog geen moment verveelt! Heb in 1 week tijd meer gezien en opgestoken dan tijdens een heel co-schap. De volgende keer meer avonturen over het prehistorisch dorp waarin ik leef!

Groetjes dr Ward