En we gaan nog niet naar huis:)

Na bijna 4 maanden Ghana begin ik langzaam te veranderen in een echte Ghanees. Veel van de Ghanese gebruiken neem je over, maar toch blijft soms de Westerse kijk op bepaalde dingen die gebeuren.
Soms verlang ik er wel eens naar om weer eens 1 dagje in de anonimiteit over straat te lopen. Na een half uurtje op straat in Damongo krijg ik spontaan kramp in mn kaakspieren van het vriendelijk lachen en in mijn arm van het zwaaien. Na de maanden in Damongo kan ik me inmiddels precies inleven in het gevoel dat een Ghanees in Maastricht moet hebben......kijk daar loopt een neger!:)

In deze volgende update duiken we nog een stukje dieper in de Ghanese cultuur aan de hand van enkele gebeurtenissen van de afgelopen tijd:

“Lights off”
Een medewerker van de plaatselijke elektriciteitsvoorziening besluit om het Mustangh huis van het electriciteitsnetwerk te gooien in verband met achterstallige betalingen. Zo zitten de rijkste inwoners van Damongo zonder stroom en typ ik deze update bij kaarslicht en met het laatste beetje energie in de laptop.

“Africa Cup tickets”
Mijn besluit om alle weeskinderen mee te nemen met jullie gesponserde geld naar een wedstrijd om de Africa cup volgende week werd door de kids met groot gejuich (en nog grotere ogen van blijdschap) ontvangen. Het bemachtigen van kaartjes was echter een bijna onmogelijke hindernis. Uiteindelijk hebben de charmes van mijn huisgenootje Elise ervoor gezorgd dat de manager van het postkantoor in Tamale 50 kaartjes ging kopen voor ons. Hiervoor moesten we bij het postkantoor in Damongo een money-transfer regelen, code-naam: LOVE. Hierna werden de kaartjes aan een medewerker van het postkantoor meegegeven in de plaatselijke bus (deze man reist 6 uur op en neer) om ons de kaartjes te komen brengen. Een dag later hoorden we dat alle kaartjes uitverkocht waren en wij een van de enige inwoners van Damongo zijn met kaartjes.

“West Gonja Hospital met 3 echte dokters”
Het gebeurde afgelopen week dat er 3 echte dokters aanwezig waren in het West Gonja Hospital. De zieke die weer beter was, maar na 1 dag werken weer ziek thuis moest blijven. De regionale gezondheidszorg coordinator die besloot dat geneeskunde toch leuk is om af en toe te bedrijven. De junior doctor die werkt in Accra maar besloot om 2 weken weer terug te keren op zijn oude nest.
Helaas duurde dit heugelijke feit slechts 1!!!! Dag. Inmiddels is alleen de regionale gezondheidszorg coordinator (zoals hij zichzelf maar al te graag noemt) die deze baan combineert met het dokter-zijn. Zo is het elke dag de vraag welke dokter er aanwezig is en dat houdt het reuze spannend!

“5 bewoners van het Mustangh Huis”
Na de eerste 6 weken alleenheerser te zijn geweest in het Mustangh huis wonen we er tegenwoordig met 5 mensen. Dat betekent wachtrijen voor de wc’s en douche maar wel dubbele gezelligheid.

“Ward is in the Ward to do the Ward rounds”
Na 4 maanden zou je verwachten dat iedereen inmiddels gewend is aan mijn vreemde naam, maar toch vliegen de Ghanese grappen om mn naam me elke dag nog om de oren en de Ghanezen blijven er heel hard om lachen. Gelukkig noemt de helft van de bevolking me gewoon “doc” als ik ergens ben en daar kan ik prima aan wennen! De briefjes met “Dog” erboven blijven gelukkig achterwegen.

Dit weekend ga ik 2 dagen verWesteren in Tamale, woensdag naar de LIVE Africa Cup wedstrijden en volgend weekend uitblazen in Mole National Park.

Het leven in Ghana bevalt me dus uitstekend! Wie weet kom ik wel nooit meer terug:) (grapje Mam!)

Groetjes Ward

PS: Ik heb 2000 euro opgehaald voor de weeskinderen en daar wil ik nogmaals iedereen voor bedanken!!!!!!!!!! De foto’s van alle weeskinderen kun je vinden bij deze update. Geniet van de dankbare gezichten. We zijn afgelopen weekend gaan zwemmen met alle kids wat wederom een groot succes was. Wat er met de rest van het geld gaat gebeuren, vertel ik jullie in mijn volgende update......E Chefoe (tot de volgende keer!)