Werken en bevallen in Ghana: een hele bevalling!

De volgende mooie verhalen uit Ghana wil ik jullie daar in het koude regenachtige Nederland niet onthouden:

1. Bevallen in Ghana valt niet mee:
Onze huishoudster Josephine is afgelopen week bevallen van een gezonde dochter! Helaas was ik zelf niet bij de bevalling aanwezig en wel om de volgende reden.
Afgelopen maandag rond het middaguur begonnen de weeen, maar aangezien Josephine behoort tot het sterke Ghanese geslacht ging ze niet meteen naar het ziekenhuis maar wachtte ze thuis rustig het beloop af. Het was tenslotte al haar 10de!! Zwangerschap dus geen paniek zou je zeggen. (4 nog levende kinderen, 3 keer vroegtijdig abortus, 1 doodgeboren en 1 overleden kindje). Toen het donker begon te worden werden de weeen heftiger en vroeg ze aan haar oudste zoon om haar spullen te pakken en haar naar het ziekenhuis te brengen. Op aanraden van mij ging ze deze keer toch maar in het ziekenhuis bevallen in plaats van in haar lemenhut van 10 vierkante meter.
Halverwege haar hut en het ziekenhuis oftewel bij onze voordeur kon ze niet meer verder want ze voelde dat de baby er al uit wilde komen! Helaas waren we niet thuis maar in het weeshuis, dus hulptroepen ter plekke waren niet aanwezig. Na 10 minuten adempauze was ze in staat om haar weg te vervolgen tot in de kraamafdeling. Eenmaal daar aangekomen gaf ze de dienstdoende vroedvrouw geen tijd om handschoenen aan te trekken! Voordat ze op het bed beland was floepte het kind er al uit.....met haar hoofd op de grond! 2 uur later mocht ze naar huis, het kind had 2 grote wonden op haar hoofd van de traumatische val. De volgende dag gingen we op kraamvisite. Daar troffen we een gezonde lachende dochter aan en Josephine, die bezig was een liter fles leeg te drinken met een mix van pure Wodka en rode Martini. Op aanraden van de dienstdoende verpleegster tegen de pijn.....het arme vrouwtje, dat verder NOOIT alcohol drinkt, zat dronken en ineengekrompen van de pijn op bed. Rare gewoontes hebben ze in Ghana! Ik hoop dat ze uberhaupt nog kan herinneren dat we op bezoek zijn geweest.......

2. Medical Officer in Charge deel 2
Er is ook slecht nieuws uit Damongo. Zo verbaasd als ik was dat er laatst 3 doktoren aanwezig waren in het ziekenhuis en de dagen heel relaxed waren, zo teleurgesteld ben ik nu omdat er de hele week 0 doktoren aanwezig zijn. Daarnaast is de enige consulterende nurse, mr Peter, zo overwerkt en chronisch vermoeid dat hij alleen nog overdag mag werken van mij. Hierdoor beginen en eindigen mijn dagen om half 8 ’s ochtends. Na een nieuw gevecht met de malaria parasiet dat wederom door mij gewonnen is en een gevecht met vlooien waardoor mijn hele lichaam onder de vlooienbeten / bulten zat die enorm jeuken, voel ik me nu weer op en top fit om de strijd aan te gaan met deze werkmarathon.
Om een indruk te geven van mijn werkzaamheden van vandaag (woensdag 30-01-2008):
- Dag begint om half 8 met wandelen naar het ziekenhuis en iedereen die je tegenkomt goede morgen te wensen.
- Visite op de kinderafdeling bij 15 kindjes: 2 met uitgebreide brandwonden, 4 met longontsteking, 4 met malaria, 3 met dehydratie, 1 met een gebroken been en nog 1 meisje van 1 maand oud met alle verschijnselen en complicaties van meningitis waarbij ik al alles geprobeerd heb maar niks lijkt te werken.
- Visite op de mannenafdeling bij 10 mannen: 3 met longonsteking, 3 oude mannen met verschijnselen van algemene aftakeling, 1 met een dood been (oftewel veel dood vlees), 1 nieuwe suikerziekte patient en 1 met een gastro-intestinale bloeding waar het bloed harder uit zijn billen loopt dan wij kunnen geven.
- Visite op de vrouwenafdeling bij 8 vrouwen: de verpleegsters van de dienst hadden helaas meer interesse voor het belspelletje op tv dan voor mijn vragen, waardoor de visite meer leek op een :”ik vraag je iets en je geeft me lekker toch geen antwoord”. Tenslotte werd Elise zo boos om het falen van de verpleegsters, dat ze van mij verplicht een boekje moest gaan lezen om af te koelen. Welkom in de anti-communicatie wereld van Ghana die er op sommige plekken heerst. Helaas is dit een chronisch probleem in deze Ward (Ward is in the Ward to do the Wardrounds) waar geen einde aan lijkt te komen. Boos worden en praten heeft helaas geen enkele zin.
- OPD: 32 patienten gezien met uiteenlopende klachten, waardoor het werk lijkt op het gemiddelde huisartsenspreekuur in Nederland. Verschillende opnames en 2 trauma patienten die meer dood dan levend het ziekenhuis werden binnen gedragen. De laatste patient was enorm dronken (alcohol misbruik is een groot probleem....shit ik mis carnaval!!!) en die heb ik letterlijk uit het ziekenhuis moeten verwijderen toen hij mijn favoriete zusters ging slaan en uitschelden.
- Om 5 uur s middags terug gelopen naar huis om wat te eten en uit te rusten.....wachten totdat de guard van het ziekenhuis me komt halen of totdat 1 van de verpleegsters me flashed (dwz mijn gsm 1 keer laat overgaan omdat ze geen beltegoed hebben). En zo breng ik de week door. Wie ooit durft te beweren dat een GEZP in Ghana niet goed is voor het ontwikkelen van medical skills, je zelfstandigheid, je “alleen op de wereld-gevoel” en je verlangen om zoveel mogelijk mensen te helpen............

3. Africa cup met weeskinderen:
Vorige week heb ik de weeskinderen meegenomen naar Tamale om 2 wedstrijden te bekijken om de Afrika Cup. De bus was te klein of het aantal mensen te groot, maar al zingend en drummend kwamen we aan. Toen de kinderen het net nieuw gebouwde stadium zagen liggen, was het plotseling doodstil in de bus. 20 paar grote bruine kinderogen rolden uit hun hoofdjes, dit hadden ze nog nooit gezien! Na een klein opstootje met de plaatselijke ME: 20 weeskinderen plus begeleiding lijkt op groepsvorming en dat was verboden rondom het stadium dus stond er ineens een politiepaard tussen de kinderen, lichte paniek! Maar toen iedereen eenmaal op zijn stoel zat en we heel blij waren dat we alle kinderen nog hadden, hebben we enorm genoten van het voetbal maar in het bijzonder van de ogen van de kinderen! Om 2 uur s nachts waren we thuis, een dag om nooit meer te vergeten!
Van het geld zijn we dus gaan zwemmen, naar het voetbal geweest, spullen gekocht voor in het weeshuis: muggenvrije baby bedjes, 42 handdoeken, 20 rugzakken, kleren, allerlei assescoires, posters voor aan de muur etc etc. Veel etenswaren: baby melk, luiers (nee die kun je niet eten!), zakken rijst, suiker, olie etc etc. Daarnaast gaan we goals kopen zodat we een voetbalveld kunnen aanleggen en nog een paar andere speeltoestellen.
Helaas / gelukkig is hiermee pas de helft van al het geld besteed, dus wat er met de andere helft gaat gebeuren kan ik jullie pas vertellen in de volgende update. Maar jullie hebben met zn allen iets betekent voor de weeskinderen in Damongo waar het weeshuis inmiddels 4 nieuwe bewoners heeft. Echt super goed!

Dan is het nu tijd voor een bordje rijst met Duivelse kip (lang leve KNORR en het overlevingspakket van mn moeder!), zodat het hardwerkende leventje in Damongo toch nog steeds bijzonder aangenaam is en ik eigenlijk nog lang niet naar huis wil.......

Veel groetjes uit een nog altijd tropisch warm Ghana

Ward