Damongo: van Z tot A

Zoals beloofd enige info omtrend het prehistorisch dorp waar ik inmiddels 1 van de 4 blanke inwoners ben (2 Duitsers en 1 Amerikaanse). Totale populatie wordt geschat op 5000.

Z: Ziekenhuis. Mijn werkdag begint om 8 uur met iedereen Ashuwaa (goeie morgen) te wensen. Iedereen begroet dit met Awuu (wat zoiets betekent als “hallo dr Ward, ook goeie morgen”). Ik start dan met visite lopen op de mannenafdeling, gevolgd door de post-operatie afdeling en als laatste de kinderafdeling waar ik meestal hulp krijg van de arts of de Ghanese medisch student. Aan het einde van de ochtend loop ik dan naar de OPD om patienten te zien. Die zijn meestal rond een uurtje of 3 op (ga wel tussen de middag even naar huis om te eten). Daarna loop ik nogmaals visite op de kinderafdeling of ik ga naar huis. S avonds ga ik alleen terug naar het ziekenhuis als de arts me belt voor een interessant spoedgeval. Zo was er 2 dagen geleden een man van 40 die zelfmoord had proberen te plegen door zijn keel door te snijden. Hij had op een haar na alle essentiele onderdelen gemist maar het gapende gat was enorm! De avond later hebben we een vrouw (ik heb aneathesist gespeeld en er zsm zoveel mogelijk vocht en bloed ingestopt) gered die bijna was dood gebloed na een thuisbevalling. Adrenalinerush met een geweldige afloop natuurlijk! Bij binnenkomst in het ziekenhuis had ze zo’n lage bloeddruk dat we m niet konden meten. Vandaag liep ze weer gewoon over de afdeling! Yeah!
W: Water. De meeste gezinnen moeten water halen dmv een emmer op hun hoofd die ze vullen bij één van de watertanks in het dorp.
V: Vlees koop je hier niet bij de slager of AH. Je wacht tot de overbuurman een varken geslacht heeft en koopt dan enkele brokken.
U: Uitrusten. Het favoriete woord van de gemiddelde Ghanees. Overal zie je wel mensen liggen te slapen want de meeste mensen in Damongo hebben weinig tot niks te doen.
T: Tempo. Alles in Damongo gaat errug rustig en langzaam. Zelfs de taxi kan maar 20 km/uur en komt helaas wel door de plaatselijke APK keuring.
S: Schoteltv. De arts heeft thuis een tv met schotelontvangt. Hierdoor kijk ik op Champions League avonden alle wedstrijden live op 3 verschillende zenders en heb ik laatst ook NL-Slovenie kunnen kijken.
R: Religie. De zondagse kerkmis duurt 3 uur en is erg swingend en vrolijk. Alles wat in Damongo gebeurt, gebeurt onder regie van God. Gelukkig accepteert men Ward’s geneeskunde om de boel een beetje te verdraaien in sommige situaties. “If God decides my child is dying it’s ok by me” is een typische uitspraak van ouders. Ik leg elke keer uit dat ik daar liever niet aan mee werk.
P: Pito. Het lokale drankje dat elke boerderij brouwt in de omgeving. Smaakt naar zure IceTea met alcohol, afhankelijk van hoe lang het staat. Niet bijzonder lekker, maar ook niet bijzonder vies.
O: Op pad in het weekend. Tripjes in November en December staan gepland naar Mole NP (groot natuurpark met Olifanten), Wechiau (nijlpaarden spotten), Bolgatanga (stad in upper-east met krokodillenfarm) en af en toe een weekendje Tamale voor boodschappen, geld en zwembad.
N: New Haircut. Mijn nieuwe haardracht wordt door elke Ghanees bijzonder gewaardeerd. Niemand in Damongo heeft namelijk lange haren want shampoo en gel zijn duur/niet te krijgen en Ghanese haren groeien nou eenmaal nauwelijks door tekort aan voedingsstoffen. Gelukkig groeien de mijne vanzelf weer aan want ikzelf vind het echt iets te kort! Ben bijna net zo kaal als Roy!
M: Markt. Eenmaal per week is er een grote markt waarop je als je goed zoekt wel wat nuttige dingen kunt kopen. Maar het is er vooral een bende van bij elkaar geraapte spullen die wellicht iets van geld waard zijn.
L: Ladies. De Ghanese vrouwen zijn uitermate aardig, maar na Suriname wist ik al dat ik niet op donkere vrouwen val. In Ghana zijn ze nog een stukje donkerder (lees: pikzwart). Dus paps en mams, wees gerust!! Geen Ghanese schoondochter!
K’obroni: Oftewel “White man” in Gonja-taal. Wordt minstens 50 keer per dag naar me geroepen, met name door kinderen < 10 jaar.
J: Josephine. Zij mag in dit Damongo overzicht zeker niet ontbreken. Ze is mijn huishoudster en doet echt alles voor me. Wassen, koken, poetsen, afwassen, opruimen. En als ik ook maar wil helpen of iets zelf wil doen, dan is ze serieus beledigd! Zonder haar zou ik niet weten wat ik zou moeten eten hier, want zij maakt echt van niks een lekkere maaltijd (niet zo lekker als thuis hoor mammie!). Daarnaast is ze 6 maanden zwanger van numero 5.
I: Irritant. De top 3 van meest irritante dingen in Damongo is:
1. Het niet kunnen communiceren met de meeste patienten. Ze kunnen niet zeggen waar ze last van hebben en ik kan ze niet vertellen wat ze moeten doen en vooral niet moeten doen. Elke keer hoop ik dus maar dat de vertaling door verpleging enigzins overkomt. Als je ze vraagt of ze buikpijn hebben dan antwoorden ze dat ze inderdaad ook hoofdpijn hebben (lang leve de Ghanese talenknobbel)
2. Het Ghanese gsmnetwerk. Om iemand te bellen kost me dat gemiddeld 10 pogingen voordat ik verbinding krijg. Network busy, no service, no connection etc etc.
3. Ghanees eten. De Ghanese keuken (vooral in Damongo) is erg eenzijdig en ik mis het Westerse eten! Ik hoop heel erg dat het Westerse overlevingspakket snel aankomt!
H: Huisvesting. Het Mustangh huis is echt een paleisje in Damongo. Inmiddels hebben er al 10 verschillende Nederlanders gelogeerd (vrienden uit Tamale of voor mij onbekende Nederlanders op rondreis door Ghana) en stuk voor stuk zijn ze enorm blij dat ze eindelijk eens in een normaal bed slapen onder een werkende fan en de beschikking hebben over een normale douche en een normale wc. Ik ben nog net geen logies en ontbijt begonnen, maar dat is misschien een idee! Zou Mustangh misschien geld hebben voor een zwembad? Voor het huis is plaats genoeg (goed idee?!?!). Hardwerkende doktoren hebben in Ghana dringend behoefte aan enige afkoeling:)
G: Groente. Weinig variatie, vooral veel tomaten maar ik verwacht dat elke maand andere groenten in de bonus zijn die we dan kunnen hamsteren. Ligt aan de oogst.
F: Fiets. Ik ga meestal op mijn “fiets” naar de stad om inkopen te doen of te internetten. Dwz 20 minuten heuvel op heuvel af bij tropische temperaturen. TOPsport!
E: Eten. In Damongo heerst schaarste. Na de overstromingen van de afgelopen maanden zijn veel oogsten mislukt en mensen lijden hierdoor honger en zijn produkten duurder dan normaal. Westers eten is niet te krijgen in Damongo. Mijn broeken zijn hierdoor al enkele maten te groot geworden en ik heb Josephine hierop aangesproken:)
D: Disco. In Damongo zijn 2 disco’s dwz een schuur met enkele blacklights (special voor black people) aan het plafond. De entree is 15 eurocent en buiten is het drukker dan binnen. Het merendeel van de jeugd kan namelijk deze entreeprijs niet betalen. Binnen drinkt niemand iets, behalve ik want van dansen ga je zweten. De bar beschikt over 1 koelkast die gevuld is met 10 tot 20 flesjes. Flessen worden opgehaald met een kruiwagen.
C: Canteen. Zo heet de wijk waarin ik woon. Ligt ongeveer 1km buiten de “binnenstad” en bestaat uit zo’n 500 mensen
B: Bier haal ik bij een barretje in Canteen. Laatst hadden ze nog 5 flessen en toen heb ik maar ineens de hele voorraad gekocht. Oftewel de kroeg in mijn wijk lijkt op de Falstaff in goede tijden. Sorry meneer, maar het bier is op.
A: Alles gaat goed! Zoals jullie wellicht uit dit verhaal kunnen opmaken gaat alles hartstikke goed met me! Heb het prima naar mijn zin in Damongo en ga de tijd tot februari 2008 makkelijk doorbrengen.

Take care allemaal in Nederland of in Australie, Spanje, Thailand, Denemarken, Belgie, China/Mongolie (waar zit je ergens??), Bulgarije en natuurlijk Mestreech!

Oh ja, bijna vergeten: Weerbericht Damongo: Onbewolkt, zon, 35 graden. Af en toe ’s nachts een verfrissende onweersbui. Succes met de wintertijd hehe:)

Groetjes Ward